Als ik boeken aanraad die ik lang geleden heb gelezen, ben
ik altijd bang voor het Pinkeltje-effect. Daarmee bedoel ik dat je iets
geweldig vindt, maar als je het boek later herleest, of die film, tv-serie (of
ex-geliefde) opnieuw bekijkt je je afvraagt wat je er toen in godsnaam in zag.
Ik denk dat deze vijf boeken de tand des tijds wel doorstaan.
1 Renate Dorrestein:
Mijn Zoon Heeft Een Seksleven En Ik Lees Mijn Moeder Roodkapje Voor
Om dit boek van Dorrestein heb ik het hardst gelachen, maar
ik vind al haar boeken geweldig. Haar schrijfstijl vind ik superieur omdat het
zo precies, geestig en doordacht is. Ik lees de zinnen zoals ik bonbons eet:
heel langzaam om alle smaken tot hun recht te laten komen. Alleen haar laatste
boek: De Blokkade, dat gaat over haar writersblock, was een kleine tegenvaller.
Ik hoop dat ze er snel overheen komt.
2 Anne Tyler: De
Toevallige Toerist
Een grappig, verdrietig en empatisch boek over een man die
reisboeken schrijft voor mensen die het liefst thuis blijven. Daarom zoekt hij
in het buitenland naar restaurantjes en hotels die op thuis lijken. Zelf gaat
hij ook ieder risico uit de weg, maar als zijn zoontje overlijdt, ontdekt hij
dat die manier van leven niet meer bij hem past. Van Anne Tyler kan ik eigenlijk
alles aanbevelen: fantastische schrijfster, met een uitstekend psychologisch
inzicht en een subtiel gevoel voor humor.
3 Meg Wolitzer: De
Interessanten
Een groepje jongeren ontmoet elkaar op een zomerkamp voor
aanstormende kunstenaars. Of ze hun artistieke ambities kunnen waarmaken, daar
gaat de rest van dit boek over. Het boek werpt vragen op als: wat is talent? Is
het hoogst haalbare om daar je geld mee te verdienen? En wat doe je met
jaloezie? Maar het is vooral een fijn boek omdat Wolitzer de personages zo
levensecht weet te beschrijven dat het om je eigen vrienden lijkt te gaan. Ik
was dagenlang opgeslokt door dit boek en vindt het nu al het beste boek van
2014.
4 Daphne du Maurier: Rebecca
Voor mijn gevoel ligt dit boek aan de basis van alle vrouwenthrillers:
een vrouwelijke hoofdpersoon, een huis en haard-mysterie, vertelt vanuit het
ik-perspectief en met gevoel en humor. Humor en spanning is een lastige combinatie: zodra je moet lachen, huiver je niet
meer, maar Du Maurier kan het. Voor mijn boek De au pair heb ik me door Rebecca
laten inspireren: het personage Irma Havers zou zomaar een zusje kunnen zijn
van Mrs Danvers.
5 Jan Wolkers: Turks Fruit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten