Spaar de Spotvogel (To Kill a Mockingbird) van Harper Lee is het onvergetelijke verhaal over een advocaat Atticus Finch en zijn twee jonge kinderen. Het nogal rustige leven van Finch's kinderen verandert wanneer hun vader een zwarte man verdedigt die beschuldigd wordt van verkrachting. Het gaat vooral over hoe een humaan mens probeert in een een racistisch America te leven en zijn idealen aan zijn kinderen door te geven. Het wordt nooit sentimenteel, is verteld vanuit het perspectief van een jong meisje en heeft me diep geraakt. Hoe blijf je “goed” als mensen rondom je “slecht” zijn? Mijn vierteenjarige zoon is het nu aan het lezen
Blonde Roots van Bernardine Evaristo begint met: All things are subject to interpretation: whichever interpretation prevails at a given time is a function of power, not truth. Het is een mooi geschreven, meeslepend verhaal dat de slavenhandel op zijn kop zet. De zwarte Africanen veroverden de wereld en nemen blanke slaven. De blanken worden ontworteld van hun continent en naar “Aphrika” gebracht. Ze moeten van namen veranderen, nemen de namen van hun eigenaars en worden beschouwd als barbaars. Het toont de belachelijkheid van het denkpatroon van mensen die geloven in de superioriteit van het ene ras boven het andere. Geschiedenis heeft niets te maken met waarheid maar met macht. Sterker nog, wie heeft de macht om zijn eigen versie van de waarheid te vertellen en te verspreiden?
De Bekende Wereld (The Known World) van Edward P. Jones is een epos over America in de jaren tachtig net voor de burgeroorlog. Het gaat over Henry Townsend die is opgegroeid als slaaf. Dankzij zijn vader die na jaren sparen zijn vrijheid koopt, komt Henry vrij. Henry beslist om zelf een plantage te houden en slaven te kopen. Hij behandelt zijn slaven hetzelfde als de blanke slaafhouders. Slavernij besmet iedereen. Het is niet mogelijk om mensen te kopen en toch menselijk te blijven. Jones is een meester verteller en hoewel dit boek meer dan vier honderd paginas telt, merk je dat nauwelijks. Zijn techniek heeft me ook geholpen toen ik Fata Morgana schreef.
Honderd jaar Eenzaamheid (Cien Anos de Soledad) van Gabriel Garcia Márquez is een schitterend boek. Het is magisch-realisme op zijn best. Ik heb dit als een tiener gelezen en werd direct verliefd op Márquez. Het was ook de eerste Zuid-Amerikaanse roman die ik gelezen heb. In deze roman beschrijft Márquez op een comische-tragische wijze de geschiedenis van het geïsoleerde dorpje Macondo (dat waarschijnlijk in Colombia ligt) en van de familie Buendías die het stadje heeft gesticht. Ieder woord is perfect gekozen, iedere zinconstructie is een wonder. Ik heb het meermaals gelezen toen ik Nachtdanser aan het schrijven was.
Ana Karenina van Leo Tolstoy heeft de mooiste passage over dood die ik ooit gelezen heb. Het is een roman die alles heeft: liefde; lust; verraad, wraak. Het is geschreven in een pakkende taal. Ik herlees er af en toe fragmenten van en heb ook een luister-cd van de roman. Een tijdloos meesterwerk.
Nachtdanser van uitgeverij Meulenhoff is nu verkijgbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten