Een boekenkwintet samenstellen: het valt niet mee. Mijn
hoofd begint direct te tollen en de kanshebbers tuimelen over elkaar heen. Toch
zijn er een aantal boeken die mij zo geraakt hebben dat ze steevast als Lange
Japen overal bovenuit steken. Het zijn boeken waarmee ik een emotionele band voel, die me tot in mijn kern
geraakt hebben, die mij een cruciale leeservaring schonken en daarmee mijn
leven voorgoed veranderd hebben. Ik lees overigens alleen papieren boeken. Ik
wil een boek in mijn handen houden, het papier kunnen voelen en de geur kunnen
van inkt kunnen ruiken. Ik sleep ze overal mee naartoe. Lees en herlees ze in
bus, trein, vliegtuig, op hotelkamers, zittend op het strand, in een park of
waar dan ook.
Liefde in tijden van cholera, Gabriel García Márquez
Ik ben een fan van Márquez, een briljant verteller die als
geen ander een magisch realistische wereld weet te scheppen waarin ik graag
verblijf. Honderd jaar eenzaamheid, Kroniek van een aangekondigde dood,
Ontvoeringsbericht, zijn enkele favorieten. Toch kies ik hier voor Liefde in
tijden van cholera. De roman bevat een rijkdom aan thema’s als leven, dood, het
onomkeerbare noodlot en een liefde die alles overstijgt en alleen maar sterker
wordt als de dood dichterbij komt. De menselijke leefwereld van de personages
is haast zintuiglijk waarneembaar. Márquez schittert door zijn perfecte
taalhantering waarmee hij verschillende perspectieven weet samen te voegen tot
een mooie apotheose.
Het ongrijpbare meisje, Mario Vargas Llosa
Vargas Llosa is een van mijn literaire helden. Ik ontmoette
hem vorig jaar. We spraken elkaar heel kort, maar het was een bijzonder moment
dat ik koester.
Zowel Tante Julia en Meneer de schrijver als Het ongrijpbare
meisje zijn boeken van zijn hand die ik vaak cadeau geef of aanraad als daarom
gevraagd wordt. Misschien omdat ze wat toegankelijker zijn. Ik houd van Vargas Llosa
vanwege zijn vernieuwende stijl, zijn maatschappelijk engagement en de wijze
waarop hij het leven, de nooit aflatende strijd om het bestaan in zijn boeken
beschrijft.
Madame Bovary, Gustave Flaubert
Mario Vargas Llosa zei ooit in een interview dat de herinnering
aan de zelfmoord van Emma Bovary hem in donkere dagen ervan weerhielden om zelf
tot een dergelijke wanhoopsdaad over te gaan. Ik las het boek voor het eerst toen
ik op de middelbare school zat. De uitwerking die het verhaal toen op mij had,
heeft het nog steeds. Het zij in een andere dimensie en met een ander besef van
het leven en de processen die zich daarin voltrekken.
Die Verwandlung, Kafka
Ik las dit universele en tijdloze meesterwerk voor het eerst
toen ik een jaar of veertien was. Franz Kafka voerde me mee naar de wereld van
Gregor Samsa, de jonge reizende vertegenwoordiger die op een ochtend als kever
wakker werd. Het feit dat anders zijn je tot een paria maakt, uitsluit van de
maatschappij en zelfs dierbaren tot afkeer en marteling weet te brengen tot de
dood erop volgt, choqueerde me diep. Ik herlees het verhaal, altijd in Duitse
versie, eens in de zoveel jaren en ben iedere keer geraakt door het tijdloze
gegeven dat zich in vele gedaanten manifesteert.
Romanceros gitano, Federico García Lorca
Lorca hield
van puurheid en wist de cultuur van de Gitano’s, die voor een buitenstaander
moeilijk te doorgronden is, in zijn dichtbundel Romancero Gitano perfect
te weerspiegelen. Ik houd van Lorca en voel me met hem verbonden vanwege de
mythische lading van zijn gedichten. Zijn vrijheidsdrang en onafhankelijke
opstelling sluiten ook haarfijn aan bij de Roma cultuur.
Duivelsklauw van uitgeverij In de Knipscheer is nu verkrijgbaar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten