 |
| Foto: Gerrit Meijer |
Daarnaast is een keuze niet vaststaand in de tijd – kies ik de vijf boeken die me het sterkst beïnvloed hebben, of die ik nu het mooiste vind? Ik weet het niet. Iedere keuze zou incompleet zijn (bovendien ben ik als schrijver net zo goed beïnvloed door muziek en beeldende kunst, en honden zijn mooier dan boeken).
Als complicerende factor lees ik veel, en ben ik meer een oeuvrelezer dan een boekenlezer (zo had ik vorige zomer een Beauvoir/Hermans periode, en de zomer daarvoor een Ali Smith periode, en is er nu iets met Proust en Mann).
Maar goed, vijf boeken waarmee ik een indringende relatie ben aangegaan van vijf schrijvers aan wie ik loyaal ben als lezer.
The Waves van Virginia Woolf
Het had ook Orlando kunnen zijn (of A Room of One’s Own om andere redenen), maar The Waves lees ik vaker. Vanwege de precisie en het begrip van tijd, en vanwege de schoonheid.
Written on the Body van Jeanette Winterson
Omdat Jeanette Winterson belangrijk voor me is, en omdat dit boek over liefde gaat en over taal en over waar die twee elkaar raken (het is het meest treffende boek over liefde dat ik ken).
Zeepijn van Charlotte Mutsaers
In december lees ik Zeepijn. Wat ik zo goed vind aan Charlotte Mutsaers is dat ze zich nooit beroept op clichés, en dat ze zo toegewijd is (zo serieus), zowel in het schrijven als in haar beeldende werk als in haar houding in de dierenzaak. Zie ook het prachtige citaat van haar website: ‘En wat is mijn bijdrage aan de strijd tegen het terrorisme? Dit: elke schrijver of kunstenaar die zichzelf serieus neemt is qualitate qua een terrorist.’
Filosofische Onderzoekingen van Ludwig Wittgenstein
Omdat Wittgenstein een van de weinige mensen is die werkelijk waarde toekent aan taal (werkelijk bereid is om te onderzoeken en risico’s te nemen). De Filosofische Onderzoekingen is een dapper (moedig) boek, en daarin ontroerend.
De kinderboeken van Annie M.G. Schmidt
Als vijfde iets van vroeger wat ik ook nu nog goed vind, dacht ik, als een beginpunt – Salinger, Plath, Kafka, Hermans, Carroll, Shakespeare of de Odyssee. Maar ik heb leren lezen door Jip en Janneke te lezen (in combinatie met de Donald Duck), dus dat is waar het werkelijk begon. En Jip en Janneke is een goed begin, ik moet er nog steeds om lachen, net als om de andere kinderboeken van Annie M.G. Schmidt.
Het Schuwste Dier van Uitgeverij Prometheus is nu verkrijgbaar.
Het Schuwste Dier geschreven door Eva Meijer.
BeantwoordenVerwijderenEen recensie van De Dichter.
De Dichter constateert het onvermogen van de schrijfster, de hoofdpersoon van het verhaal, zich te verbinden met haar buitenwereld en haar binnenwereld.
De buitenwereld is in haar verhaal niet meer dan een boodschappenlijstje. Een opsomming van spulletjes en gebeurtenissen.
Haar binnenwereld geeft vervolgens geen reactie.
Een groot mankement, want is het niet zo dat beide verbintenissen noodzakelijk zijn om ons lezers te leiden, hongerig als we zijn, naar vooral nieuwe, authentieke,
verbintenissen met de wereld om ons heen. Zo niet in Het Schuwste Dier.
De hoofdpersoon zegt dat de werkelijkheid zich niet laat zetten in strakke lijntjes, een stelling waar De Dichter zich in kan vinden.
Maar is deze uitspraak interessant. Nee natuurlijk niet, deze uitspraak is slechts een gegeven.
Wat interessant is om te lezen en zo te beleven, is wat de lijntjes dan zo bewegelijk maakt !
Maar nee, ook niets van dit alles in dit boek.
Nee, de hoofdpersoon geeft slechts nadrukkelijk te kennen en tot vervelens aan toe, dat ze 'er niet bij hoort',
maar wat ik al eerder aangaf, nooit geeft zij deze staat van zijn op enigerlei wijze expressief vorm.
Dit alles maakt Het Schuwste Dier tot een koud en bloedeloos werkje.
De Dichter,
Edwin de Herder.