Het Kwintet van Ben Fergusson

It goes without saying that me selecting my five favourite or most influential books is going to be a shifting affair – the list would look very different next year; it would probably be slightly different tomorrow. The criteria for the books below are either that, like the Yates, they would have to be on any list I wrote and come with my feverish recommendation. Others, such as Tolstoy or Mansfield are loved, but also directly influenced the way I write, so are ‘influential’ in the truest sense of the word.

I am not someone who tends to read all or even many books by the same author. With so many books to be read, I often feel that once I’ve read a Roth, a Carr, or a Diaz, that I’ve done my duty by that writer and can move on to the next. However, nearly all the below books are by authors whose complete works I have devoured. In that sense, they are all jumping off points and invitations to read more.

Richard Yates, Cold Spring Harbour

I could pick any of Richard Yates’s books – his short stories are incredible. The Easter Parade was the most recent of his that I read, and is completely devastating. Cold Spring Harbour follows Evan Shepard’s entanglement with the Drake family and is full of nostalgia, incredible dialogue and heartbreaking characters. Funnily enough, I never find the experience of reading his books miserable. He pulls of the trick of making them sad, but so true that the experience is somehow rewarding and life-affirming.

Katharine Mansfield, The Complete Stories

I could recommend specific collections, but Mansfield died so young (even her last words were poetry — “I love the rain. I want the feeling of it on my face.”) and her work is so consistently good, that you may as well just buy the lot. I almost never cry at books, but her story ‘The Doll’s House’ never fails to floor me in the last line. Her story ‘Bliss’ is the piece of writing that made me realise what kind of writer I wanted to be, when we were given it to read at university. It is so perfectly done.

John Steinback, Cannery Row

This is a brilliant, joyful book about nothing at all. Steinbeck had an incredible ability to shift between styles and lengths. In The Pearl the story is all fable-like plot. In Cannery Row you have nothing but character. It’s such a gentle portrait of what are some pretty sad figures, in many ways, but again leaves you feeling hopeful and like you’ve read something ‘true’ about life.

Leo Tolstoy, Anna Karenina

Anna Karenina is simply a lesson in how to write. He gives you a complete sense of a society at a certain time, and if you’re a historical writer, he is the best guide to how to make this work. His psychological insights into all of his characters are incredibly striking, but also the way he moves you through a party, brings you along on the duck hunt, places you in the train carriage. It is a book that can’t be overrated.

Truman Capote, In Cold Blood

This is simply one of my favourite books. It’s exciting and thrilling and so cleverly put together. The scene at the end when Perry Smith describes the murders again is completely chilling, despite the fact that we already know what happened and what the series of events was. Masterfully done and, as mentioned above, should lead you onto every other book he ever wrote.

De Lente van Kasper Meier (The Spring of Kasper Meier) van uitgeverij The House of Books is nu verkrijgbaar

Het Kwintet van Laura Mijnders

Als het iets is dat naar mijn mening revoluties in het hoofd veroorzaakt zijn het wel boeken. Het fijne van boeken – in tegenstelling tot conversaties met mensen - vind ik dat je ze kunt wegleggen, erover kunt nadenken. Je kunt een fragment herlezen, en een eerder gevormde mening bijstellen. Het ligt vast op papier, zweeft niet weg, zoals dat bij conversaties gaat. Nu ben ik sociaal soms wat onhandig, boeken zijn veilig voor mij, ze vallen binnen mijn comfort zone. Ik kan er in verdwijnen. Onzichtbaar worden. Tegelijkertijd inspireren boeken mij juist om erop uit te gaan, fantasieën na te jagen. Boeken verbinden mensen met elkaar.

Ik vond het moeilijk om tot vijf boeken te komen, daar er zoveel boeken zijn die mij aan het denken hebben gezet, danwel indruk hebben gemaakt. Ik heb een beroep gedaan op het leven tot nu toe. Welke boeken hebben mij beïnvloed door de jaren heen, welke boeken hebben mij gevormd, geraakt of riepen weerstand bij mij op? Weerstand komt bij mij vaak voort uit het feit dat je geraakt wordt door iets dat beklijft, achtervolgt. Een voorbeeld van een boek dat enorm veel weerstand bij mij oproept, maar wat mij tegelijkertijd gevormd heeft en niet loslaat, is de Bijbel.

Mijn familie is gelovig. Ze gaan naar de kerk en worstelen soms met het geloof – zoals dat gaat -. Zo werd ook ik naar een christelijke school gestuurd en geacht elke zondag mee te gaan naar de kerk. Nu ik ouder word en de Bijbel herlees, realiseer ik mij dat de Bijbel geen 'moeten' is, maar vrij te interpreteren valt. Er staan enkele verhalen in die mij tot denken aan kunnen zetten. Het verhaal van Simson bijvoorbeeld, over wraakzucht en macht.

Een tweede boek uit mijn jeugd dat niet in dit lijstje kan en mag ontbreken is Floddertje van Annie M.G. Schmidt. Floddertje heeft goede bedoelingen die het merendeel van de tijd onhandig uitpakken. Floddertje deed mij denken aan mijzelf en nog steeds, ook mijn goede bedoelingen pakken niet altijd handig uit. Mijn fijnste herinneringen aan dit boek gaan terug naar toen ik een jaar of vijf was. Mijn moeder las mijn broer en mij voor terwijl wij op het stapelbed tot in den treuren konden luisteren naar alle avonturen die Floddertje overkwamen. Elke avond weer.

Mijn lievelingsboek is Boven is het stil van Gerbrand Bakker. Ik was op zoek naar een boek voor mijn vader, toen ik dit boek tegenkwam. De kaft met daarop enkele koeien, drong zich meteen aan mij op. Uiteindelijk heb ik het boek geleend toen mijn vader het uit had. Ik heb hem vijf keer gelezen, nog verveeld het boek mij niet. De eenvoud en de stilte tussen de woorden door grijpt mij steeds opnieuw.

Het boek dat ik het vaakst heb moeten wegleggen was het boek van David Pelzer, de complete trilogie: 'Ik was niemand', 'Ik heb geen thuis' en 'Ik had geen naam'. Het is een autobiografisch boek waarin Pelzer beschrijft hoe hij vanaf zijn vierde levensjaar ernstig wordt mishandelt. Toch geeft hij nooit op, hij knokt zich een weg door alle ellende heen en verwezenlijkt ten slotte zijn droom, wordt piloot en verzameld een liefhebbende familie om zich heen. Ik ben gek op autobiografieën, het leren over en van andere, voor mij onbekende mensen.

Een vijfde en laatste boek dat mij gegrepen heeft is Vergeef me, van Wally Lamb. Het boek beschrijft het leven van tweelingbroers Dominick en Thomas. Thomas kampt met schizofrenie. Na een voorval in de bibliotheek waarbij hij zijn rechterhand afhakt, wordt Thomas opgenomen in een gesloten psychiatrische inrichting. Dominick is verwikkelt in een tweestrijd, enerzijds houdt hij van zijn broer, anderzijds heeft hij zijn hele leven geprobeerd los te komen van Thomas en zijn beperkingen. Uiteindelijk probeert Dominick zijn broer te bevrijden uit de inrichting, waarbij hij zijn eigen leven verwaarloost. De wijze waarop het verhaal verteld wordt, de verschillende verhaallijnen die uiteindelijk een vormen, maken dat dat je het boek amper kunt wegleggen, steeds wilt weten hoe het verder gaat. Ik houd daarvan. Een boek moet je bij de kladden grijpen, door elkaar schudden. Dat doet dit boek meer dan eens.

Nachtschade van uitgeverij Voetnoot is nu verkrijgbaar.