 |
| Foto: Mark Sassen |
Ik las het pas nadat ik mijn leeslijst voor school achter de rug had en was overrompeld door de tragiek en romantiek van het verhaal. Ik vond Eline aan de ene kant een soort versie van mezelf, en aan de andere kant vond ik haar een stomme trut die lijdzaam zat te wezen. Ik las vervolgens alle Haagse romans van Couperus en ook alle Indische, maar toen vond ik het wel genoeg. Nou ja, er is niet één andere schrijver van wie ik zo véél bladzijden gelezen heb - ik geloof dat Couperus alleen maar dikke boeken schreef.
Geertrui Bosboom-Toussaint - Majoor Frans
Het tegenovergestelde van Eline Vere, vond ik in de tijd dat ik het boek las - dat was in de periode dat ik voor mijn leeslijst moest lezen. Ik herinner me nog goed dat deze vrouw de achterzoom van haar jurk naar voren trok zodat ze rond kon lopen in een soort kozakkenbroek. Ik las daarna ook Anna Karenina en Madame Bovary, dat soort boeken.
Steven Membrecht - 27 verhalen uit de homosuele sfeer
Ik weet er niets meer van, maar het was het eerste boek dat ik las waarin het ging over homo's. Ik had het gevonden in de bieb en tussen enkele andere boeken voor de neus van de bibliothecaresse gelegd in de hoop dat het boek haar niet zou opvallen. Het ging onder in mijn tas mee naar huis en daar heb ik het verstopt en stiekem gelezen. Het boek was me heel erg dierbaar, maar ik heb geen idee meer waar het over ging.
Gerrit Achterberg - Voorbij de laatste stad
Een bloemlezing uit zijn werk door Paul Rodenko liet mij kennismaken met een dichter die ik vooral bewonderde doordat er niet één gedicht in stond dat ik begreep. Tegelijkertijd weerhield Achterberg me er ook wel van om toegankelijker werk op te zoeken. Ik heb Lodeizen en Hanlo pas veel later gelezen, en achteraf vind ik dat jammer. Maar toen ik eenmaal voor Achterberg had gekozen bleef ik ook wel trouw, al begrijp ik nu niet meer zo goed waarom.
Annie M.G. Schmidt - Het schaap Veronica
De relativering in de rijmende verhalen over het schaap dat bij de dames Groen woont heeft me altijd bekoord. In mijn eigen werk wil ik ook graag dat het verdriet wordt gerelativeerd, maar de lol eveneens. Wel vind ik, naarmate ik het werk van Annie vaker lees, dat de zwakke stukken zwakker zijn dan ik de laatste keer dacht; daar staat tegenover dat haar sterke werk ontzettend krachtig is, maar dan door een betovering waar ik niet goed de vinger op kan leggen.
Driedelig Paard van Uitgeverij Leopold is nu verkrijgbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten