Een lijst van slechts vijf
belangrijke boeken maken valt niet mee, vijftig zou makkelijker zijn. Met
welgemeende excuses aan de andere vijfenveertig dus:
Damon Runyon – Guys and Dolls
Verzamelbundel van de Amerikaanse
schrijver Damon Runyon, in Nederland vrijwel onbekend en vermoedelijk
onvertaalbaar. Verhalen in een volstrekt unieke, eigen stijl over kleine
boeven, gokkers, gangsters, oplichters, dronkaards en fatale vrouwen op
Broadway ten tijde van de drooglegging. Zoals een van de hoofdpersonen opmerkt: Many legitimate guys are much interested in the doings of tough guys,
and consider them very romantic.
Leo Perutz – De meester van de jongste dag
Een huiveringwekkende, maar
niet-bovennatuurlijke horrorthriller. De ten onrechte bijna vergeten Oostenrijkse
auteur Leo Perutz publiceerde meer dan tien romans in verschillende genres en
mocht schrijvers als Borges, Calvino en Graham Greene tot zijn bewonderaars
rekenen. Zijn werk werd wel omschreven als het resultaat van een literair
slippertje tussen Franz Kafka en Agatha Christie. Wanneer wordt trouwens
eindelijk Perutz’ meesterwerk Nachts unter der steinernen Brücke in het
Nederlands vertaald?
Jorge Luis Borges – Ficciones
Fantastische vertellingen van de
blinde bibliothecaris en geniale literaire fraudeur die een heel ander perspectief
op de werkelijkheid bieden. Bevat onder andere De tuin met zich splitsende
paden, het beste verhaal mij
bekend. Glashelder, intellectueel uitdagend en hoogst verwarrend. Borges
beschouwde pogingen om in literatuur tot een geloofwaardige psychologie te
komen als tijdsverspilling. Iets om rekening mee te houden.
Alexander Cohen – In opstand
Uiterst leesbare autobiografie uit
1932 van Alexander Cohen, Nederlands socialist, anarchist, monarchist,
journalist, schrijver, avonturier, oproerkraaier. Een mensch, gezegend of vervloekt met een sterk gevoel voor
rechtvaardigheid, afkeer van gezag en een sterk ontwikkeld individualisme.
Streed zijn hele leven tegen onrecht en onderdrukking, maar voelde zich
uiteindelijk bij geen enkele ideologie thuis. De socialisten hebben mij van het socialisme genezen, de anarchisten
van het anarchisme en de monarchisten van het monarchisme.
Willem Elsschot - Tsjilp
Vanwege de passage aan het einde,
waarin een nieuwbakken grootvader fantaseert over wat hij zijn kleinkind zou
willen bijbrengen: dat hij de gevulde
hand moet afstoten; dat hij niet bukken mag voor ’t geweld, juichen noch rouwen
op bevel van de machthebbers. Dat hij moet opstaan met de verdrukte scharen om
vorsten en groten tot brei te vertrappen.
Duidelijke taal. Als
zeventienjarige scholier was ik nogal onder de indruk en dat ben ik eigenlijk
nog steeds. Van dat vertrappen van vorsten en groten zal naar ik vrees weinig
terecht komen. Weigeren te juichen of te rouwen op het bevel van machthebbers (inclusief
de media) kan wel.
Retour Bangkok van uitgeverij Van Oorschot is nu verkrijgbaar